Steve McManaman, legende van Real Madrid en slachtoffer van Boca Juniors in Tokio: "Ze waren een geweldig team, taai en getalenteerd."

Er zijn niet zoveel Engelse voetballers die voor Real Madrid hebben gespeeld. In totaal slechts acht, van oud-doelman Federico Lindsey Larraine , die tussen 1907 en 1911 vijf wedstrijden speelde, tot de recente aanwinst Trent Alexander Arnold . En nog minder spelers zijn erin geslaagd om in het zware witte shirt te spelen. Onder hen bevindt zich Steve McManaman.

Aanvallende middenvelder die tussen 1999 en 2003 voor Real Madrid speelde en een zeer goede indruk achterliet. Hij speelde 158 wedstrijden voor het Witte Huis, slechts één minder dan David Beckham (159). Hij is de enige die de UEFA Champions League twee keer heeft gewonnen (1999-00 en 2001-02). Hij won ook twee landstitels (2000-2001 en 2002-2003), een Spaanse Supercup (2001) en de Wereldbeker en Europese Supercup (2002). Als lid van het Legends Team van de club werd hij in 2017, samen met Robert Pirés en Diego Forlán , verkozen tot ambassadeur van LaLiga.

"Real Madrid betekende veel voor me. Ik heb er fantastische jaren gehad. Ik heb het leven in Madrid omarmd, ik hield van alle mensen, hun cultuur, hun levensstijl. Daarom heb ik met Alexander Arnold gesproken over de kans die ik kreeg en hem verteld dat ik naar een fantastische club zou gaan en dat het een geweldige tijd voor hem zou worden", vertelde hij aan Clarín in de aanloop naar het La Liga-seizoen 2025-26, dat vrijdag begint met Girona dat om 14.00 uur Rayo Vallecano ontvangt en Villarreal dat om 16.30 uur het gepromoveerde Real Oviedo ontvangt.

McManaman, wereldkampioen met Engeland in Frankrijk in 1998 en slachtoffer van de Argentijnse nationale ploeg in de achtste finales, geeft ook commentaar op het Spaanse toernooi voor ESPN en geniet ervan om dicht bij het veld te zijn. "Als je niet meer kunt voetballen, kun je het beste voetbal gaan kijken, en ik kijk naar wedstrijden in La Liga en de Premier League. Ik ken de spelers nog steeds, ik heb banden met Liverpool (noot van de redactie: hij speelde tussen 1989 en 1999 voor The Reds ) en ik werk ook bij Real Madrid. Ik heb echt geluk," voegde hij eraan toe.

-Wat is jouw betrokkenheid bij Liverpool en Real Madrid?

Bij Liverpool werk ik met de jeugdteams: Onder-18, Onder-21, de lagere divisies en natuurlijk ook het eerste elftal. Ik help de volgende generatie spelers ontwikkelen. Ik ben ook constant bij de selectie van Real Madrid; ik speel voor het eerste elftal. Uiteindelijk heb ik nog steeds contact met deze clubs, waar ik het grootste deel van mijn carrière heb doorgebracht. (Noot van de redactie: Hij speelde vervolgens een korte periode bij Manchester City tussen 2003 en 2005, voordat hij met pensioen ging.)

-Onlangs hebben we twee Champions League-finales gehad tussen Real Madrid en Liverpool: voor welk team was jij fan?

- Wauw... Het was verschrikkelijk, verschrikkelijk! Ik ken veel mensen van beide teams, en wetende dat de ene zou winnen en de andere flink zou lijden, laten we zeggen dat het niet de beste situatie was. Liverpool verloor beide finales, en dat was absoluut niet goed.

-Ik kan me voorstellen dat jullie allebei graag een finale zouden willen...

-Als we het over LaLiga hebben, moeten we het ook over Lamine Yamal hebben: wat doet het met je om hem te zien spelen?

Ik vind hem een fenomenale voetballer. Toen hij vorig jaar de competitie won, was hij 17, en ik denk dat hij de beste 17-jarige speler in de voetbalgeschiedenis was. Veel meer hoeft er niet gezegd te worden. Leo (Messi) is uiteindelijk een van de besten, of misschien wel de beste, maar ik denk dat Lamine Yamal op zijn 17e veel meer heeft bereikt. Het was ongelooflijk om hem vorig jaar te zien. Ik hoop dat hij zo doorgaat en opnieuw een fantastisch seizoen beleeft.

-Doet hij je denken aan een speler met wie je hebt gespeeld of tegenover wie je hebt gestaan?

-Niet echt. Gewoon omdat hij nu 18 is. Je verwacht niet dat een speler van die leeftijd zo goed is. Ik vind hem uniek. Hij speelde voor Spanje en won het Europees kampioenschap op zijn zestiende; La Liga, de Copa del Rey en de Spaanse Supercup op zijn zeventiende. Ik denk niet dat de wereld ooit zoiets heeft gezien. Hij zou echt bijzonder kunnen zijn.

- Vind jij dat hij de Ballon d'Or verdient?

- Ik weet het echt niet. Ik heb met verschillende journalisten gesproken en ik weet niet of Raphinha, Ousmane Dembélé of Lamine het zouden verdienen. Wat denk jij?

-Als Lamine Yamal er niet was geweest, was Vitinha de meest constante speler gedurende het hele seizoen bij PSG en ook bij het Portugese nationale team dat de Nations League won, hoewel de middenvelders niet zo flitsend zijn.

Ik denk hetzelfde, maar ik denk niet dat ik hem gewonnen heb, omdat de marketing van de middenvelder niet erg goed is. Hakimi en Nuno Mendes hadden ook briljante seizoenen, maar ik denk niet dat Dembélé, Raphinha en Lamine de Ballon d'Or zullen winnen.

Wat vind je van de komst van Franco Mastantuono naar Real Madrid?

"Het is een geweldige aanwinst. We hebben hem nog niet kunnen zien, maar we kijken reikhalzend uit naar zijn debuut. Hij komt van River Plate, en dat staat vast. Real Madrid heeft veel geld aan hem uitgegeven; hij was de duurste transfer in de geschiedenis van het Argentijnse voetbal... Ik zag hem op het WK voor clubs en hij speelde heel goed; ik was dol op hem. Hij is jong, erg getalenteerd en heeft een grote toekomst voor zich."

Je was basisspeler in de Intercontinental Cup van 2000, een historische wedstrijd voor Boca Juniors en een wedstrijd waar in Argentinië veel over wordt gesproken. Welke herinneringen heb je aan die avond in Japan?

Ik weet het niet meer omdat we verloren. Ik heb het uit mijn geheugen gewist (lacht). Echt, ik herinner het me nog heel goed. Natuurlijk, de doelpunten van Martín (Palermo), maar vooral hoe Juan Román (Riquelme) speelde. Ik weet nog heel goed dat Boca duizenden en duizenden fans vanuit Argentinië naar Tokio had gereisd, wat me echt verbaasde, want de fans van Real Madrid waren niet speciaal voor die wedstrijd afgereisd. Ze waren overal op straat, en dat herinner ik me net zo goed als de wedstrijd zelf.

-Omdat het een geweldig team was, simpelweg. In die jaren was de kloof tussen de Europeanen en de Zuid-Amerikanen, vooral de winnaars van de Copa Libertadores, heel klein. Tegenwoordig is die veel groter. Dat Boca Juniors-team had fantastische spelers. Palermo kwam na die finale naar Europa, Riquelme een paar jaar later... Het was een sterk en getalenteerd team, een van de beste in zijn geschiedenis.

- En nu een mooie herinnering voor je: de Champions League-finale van 2002 en dat onvergetelijke doelpunt van Zidane. Was dat de belangrijkste wedstrijd uit je carrière?

- Ja, dat zou ik zeggen. We hadden de Champions League twee jaar eerder al gewonnen en ik scoorde een doelpunt tegen Valencia, maar 2002 was speciaal omdat het tegen Groot-Brittannië was, in Glasgow, waar ik veel vrienden had, dus het was geweldig. En dat doelpunt van Zidane...

-Voor velen het mooiste doelpunt in de geschiedenis van de Champions League-finale.

- Dat zou kunnen. Het was spectaculair, alsof het uit het niets kwam. De pass van Roberto Carlos en hoe hij hem in één keer ving, die elegantie. Echt spectaculair.

-Was Zidane de beste speler met wie je ooit hebt gespeeld?

- Ja, zonder twijfel. Hij was een fantastische speler, charismatisch, elegant, zeer vaardig, en ook erg taai, mentaal erg sterk. En het feit dat hij drie keer de Ballon d'Or won en de FIFA Wereldvoetballer van het Jaar-prijs kreeg, dat hij in twee WK-finales met Frankrijk scoorde... Zizou was de beste.